پلیمریزاسیون بین سطحی سدیم تتراسولفید و مونومرهایی بر پایه ضایعات واحدهای مونومر وینیل کلراید

مهمترین واحد در تولید پلی وینیل کلراید، واحد اتیلن دی کلراید است. هر چند اتیلن دی کلراید کاربردهای فراوانی در صنعت دارد، اما مهمترین کاربرد آن در تولید مونومر وینیل کلراید است. با اینحال تولید این ماده با مشکلات زیست محیطی فراوانی مواجه است و این امر واحد های تولید کننده وینیل کلراید را تهدید می کند. مشکل بزرگ این واحد تولید ضایعاتی است که از آنها به نام ضایعات سبک و سنگین یاد می شود. در این پژوهش مشکل حذف ضایعات سبک و سنگین واحدهای کلردار پتروشیمی (hlr) با ایجاد محصول جدیدی از آن، پلیمرهای پلی سولفاید، بررسی شد. همچنین نحوه آزمایشات، روش های شناسایی و کنترل رفتار محصول نیز مورد آزمون و تحلیل قرار گرفت. به منظور رسیدن به این اهداف پلیمریزاسیون بین سطحی ضایعات فوق با مونومر سدیم تتراسولفید در شرایط عملیاتی خاص انجام و محصول شبه لاستیکی فوق مورد تحلیل و آزمون قرار گرفت. از آنجایی که hlr حاوی ترکیبات مختلفی است که همگی در واکنش وارد شده است، بنابراین به منظور ردیابی رفتار پلیمر فوق، ابتدا hlr تقطیر شده با استفاده از آزمون کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی تحلیل و نتایج حاصل نشان داد که hlr حاوی ترکیبات تک کلره، دی کلره و چند کلره و در مجموع 99 جز است. بر اساس نتایج فوق و فراوانی ترکیبات کلردار، ترکیبات اثر گذار از بین 99 جز بر اساس ترکیب درصد وزنی بالا شامل دی کلرو متان، دی کلرو اتان و دی کلرو بوتان مشخص و پلیمریزاسیون مرحله ای بین سطحی سدیم تتراسولفید و این مونومرها با استفاده از کاتالیست های انتقال فاز متیل تری بوتیل آمونیوم کلراید و متیل تری بوتیل آمونیوم بروماید بررسی شد. عدم حلالیت پلی (آلکیل تتراسولفید) ها در حلال های آلی شناسایی پلیمرهای فوق محدود شده است. ساختار شیمیایی پلیمرهای پلی سولفاید فوق با استفاده از روش های طیف سنجی انتقال فوریه زیر قرمز به صورت انعکاسی و تحلیل عنصری مشخص شد. رفتار حرارتی پلیمرها نیز با استفاده از آزمون حرارتی گرماسنج روبشی تفاضلی بمنظور تعیین دمای انتقال شیشه ای و نقطه ذوب پلیمر بررسی و نتایج با آزمون xrd مقایسه شد. از آزمون حرارتی تجزیه گرما وزنی به منظور بررسی پایداری حرارتی پلیمرها و با استفاده از روش dtg سینتیک تخریب پلیمرها محاسبه شد. مقاومت پلیمرها در برابر حلال های آلی نیز به عنوان مهمترین خاصیت اینگونه پلیمرها با روش تورم بررسی شد. نتایج نشان داد که رفتار پلیمرهای حاصله از hlr تحت کنترل عوامل کلردار با گروه آلکیل سنگین مانند بوتیلن دی کلراید است. همچنین بدلیل استفاده از کاتالیست های انتقال فاز در این پژوهش اثر کاتالیست های فوق در پلیمریزاسیون بین سطحی پلیمرهای پلی سولفید بررسی شد. نتایج نشان داد که استفاده از کاتالیست های انتقال فاز با یون کلر نتایج بهتری در مقایسه با کاتالیست های انتقال فاز با یون برم داشته است.